Straight Up Chess - Een verhaal dat me meer verraste dan ik had verwacht

♟ Straight Up Chess — Een verhaal dat me meer verraste dan ik had verwacht

Soms zet een ogenschijnlijk kleine ontdekking een keten van diepere overdenkingen in gang.

Een paar weken geleden, terwijl ik op schaaksites rondkeek — iets wat ik regelmatig doe, zowel uit professionele gewoonte als uit persoonlijke passie — stuitte ik op het verrassende nieuws dat het bekende Amerikaanse merk Straight Up Chess officieel zijn sluitinghad aangekondigd. In eerste instantie dacht ik dat het misschien om een tijdelijke boodschap of een koerswijziging ging. In de digitale wereld van vandaag vervagen zulke aankondigingen vaak de grens tussen marketing en echte verandering.

Maar hoe meer ik las, hoe duidelijker het werd dat dit definitief was. De oprichter, Steve Schrier, stopte na bijna twee decennia met de productie. Wat me het meest raakte, was hoe weinig ik wist over het volledige verhaal van het merk — terwijl we beiden aan een heel vergelijkbaar idee werkten, aan tegenovergestelde kanten van de wereld.

✉️ Eén e-mail, veel parallellen

Voordat ik Steve benaderde, wist ik niet veel over het bedrijf of de achtergrond ervan. Toch voelde het goed om te schrijven — niet met een bepaald doel, maar gewoon om de impact van zijn werk te erkennen en mijn respect te tonen.

Tot mijn verbazing antwoordde Steve. Uit onze korte maar betekenisvolle uitwisseling leerde ik dat Straight Up Chess begon in 2007, ontstond uit een persoonlijke behoefte: hij had een oversized schaakbord met de hand gemaakt en had nergens om het op te hangen. Dat leidde tot een simpele gedachte — “Wat als ik het aan de muur kon hangen en toch kon spelen?” — en het concept van een muur-gemonteerd, verticaal schaakbord kreeg vorm in zijn werkplaats in Colorado.

Zijn borden, in tegenstelling tot de onze, volgden een klassiek rechthoekige indeling met traditionele stukken — maar de essentie voelde vertrouwd: een origineel idee, handgemaakt vakmanschap en een duidelijke liefde voor schaken.

🎯 Waarom deel ik dit?

Omdat verhalen als deze het verdienen om herinnerd te worden.

In een wereld die wordt gedomineerd door massaproductie, agressieve e-commerce en wegwerptrends, zijn merken zoals Straight Up Chess zeldzaam. Of ze nu wel of niet in musea of designpublicaties terechtkomen, ze laten een blijvende indruk achter op het leven van spelers, families en verzamelaars.

Ik weet niet of Steve’s merk ooit terugkomt — en het is niet aan mij om dat te veronderstellen. Ik ben gewoon blij dat ik die e-mail heb geschreven, en dankbaar dat ik dit hier kan delen — op de site waar ik mijn eigen verhaal vertel.

🛠 Over ChessboArt

ChessboArt begon als een heel persoonlijk idee — mijn eigen kijk op schaken en design. Vanaf het begin hoopte ik dat het zou uitgroeien tot iets meer: een merk en een plek voor makers.

Dit is geen platform voor massa-verkopers. Het is een zorgvuldig samengestelde ruimte waar ontwerpers, kunstenaars en ambachtslieden hun esthetiek kunnen brengen in de wereld van het schaken. Zo heeft bijvoorbeeld Barbara Razowska met ons samengewerkt om een ChessboArt-stuk op basis van hars te creëren. Verschillende stijlen, materialen en ideeën — onder een gedeeld waardesysteem.

🔁 Als je ons via Straight Up Chess hebt gevonden

Welkom. We zijn niet hetzelfde, maar delen iets essentieels: geloof in vakmanschap, doordacht design, en in schaken als meer dan een spel.

Andere handen, andere geografie — misschien wel hetzelfde hart.

“Mensen dachten dat ik een grootmeester was, alleen maar omdat ik schaakborden maakte.” — Steve Schrier

Soms is alles wat nodig is: doen wat je liefhebt — en het goed doen.